ای پـسـرِ نــورِ نـبـوّت ســلام            ای ششمین قـلۀ عصمت سلام

صاحبِ ما، صاحبِ ایران تویی            روحِ خـدا، جوهـرِ ایمان تویی

سرو و سپیدارِ چمن کیست؟ تو            وارث و دامادِ حسن کیست؟ تو

چـشـمِ امـیـدِ هــمـه افــتـاده‌هـا            آبــرویِ گــلــشـنِ سـجــاده‌هـا

گوش به حرفِ تو نشـسته خدا            روحِ دعـــا زمـــزمــۀ ربّــنــا

سجـدۀ تو جلوۀ معـراج توست            پـیـنـۀ پـیـشانی تو تـاجِ توست

خـیلِ مـلائک هـمه شاگـردِ تو            غـرق طـواف اند همه گردِ تو

مستِ دعـای تو شده جـبرئیـل            تـشـنـۀ لـبهـات شـده سلـسبـیـل

زنـده به پـیـغـام تو شد کـربـلا            وارث و پـیـغـمـبرِ خـون خـدا

خـطـبـۀ تو زنگِ جهـادِ تو شد            اشکِ تو همسنگِ جهادِ تو شد

اجرِ تو هم سنگِ در و بام شد            روزِ دهـم خـتـم شد و شام شد

زهر چهل سال در این جام بود            سخت تر از کرب و بلا شام بود